Muse was dé ultieme rockband in de jaren nul. Het trio Matt Bellamy, Chris Wolstenholme en Dominic Howard creëerden een eigen geluid waar miljoenen fans zich in konden vinden. De afgelopen tien jaar is Muse echter steeds meer van dat bekende geluid afgestapt. Is dat ook zo met Will Of The People?
Resistance uit 2009 en The 2nd Law uit 2012 waren meer popplaten, Drones (2015) ging de prog-rock richting op en vorige plaat Simulation Theory (2018) zat vol met 80’s synthesizers. Hoewel deze albums niet slecht te noemen waren, smachtte men naar een terugkeer naar het originele geluid. Is Will Of The People het begin van de terugkeer, of worden we in de maling genomen?
Frontman Matt Bellamy liet van tevoren al weten dat de sound van Will Of The People veel inspiratie haalt uit eerdere albums. En dat is ook precies wat je krijgt: een besprenkeling van de ‘oude’ Muse gemengd met een modern rockgeluid en uiteraard een pianoballadje of twee.
Opener Will Of The People doet heel erg denken aan de hit The Beautiful People van Marylin Manson. Tekstueel is het lied geïnspireerd door de bestorming van het Capitool in de VS; een soort waarschuwing hoe ‘de wil van het volk’ niet altijd even positief uitpakt. De tekst is gewikkeld in een Muse-achtige metaljasje. Deze formule komt ook terug in andere nummers zoals Wont Stand Down, Kill or be Killed, en We Are Fucking Fucked. De eerste single Wont Stand Down gaf dan ook het gevoel dat de band ging terugkeren naar zijn eerdere, zwaardere rocksound. Het nummer heeft een zware breakdown en intro, veel zwaarder dan je eigenlijk van Muse gewend bent, met ritmische coupletten.
Wont Stand Down ligt dan ook in contrast met Ghosts (How Can I Move On). Een Muse-album is tegenwoordig geen Muse-album zonder een pianoballad, en Ghosts is wellicht de meest emotionele tot nu toe. Uitsluitend met piano en zang is dit wellicht het meest eenvoudige Muse-lied ooit gemaakt.
Het is soms moeilijk The Will Of The People serieus te nemen met tracks als You Make Me Feel Like It’s Halloween. Een groovy lied met horrorgeluiden dat in eerste instantie grappig bedoeld lijkt, maar als je naar de lyrics luistert kom je erachter dat het over huiselijk geweld gaat. De sound lijkt ook totaal niet te passen in de rest van de cd.
‘Richtingloos’ is het sleutelwoord van deze plaat, want een echte visie heeft hij niet. De genres gaan elke kant op. Echte Muse-knallers liggen er zeker tussen, maar andere nummers slaan de plank weer volledig mis. Meestal is het duidelijk welke kant Muse op wil met een album, maar met Will Of The People lijkt de band niet te kunnen kiezen tussen de fans een plezier doen, of zijn eigen gang gaan. Die besluiteloosheid leidt tot een verdwaalde plaat.
