Wolf Alice verraste vriend en vijand met de komst van The Last Man On Earth, de eerste single van nieuw album Blue Weekend. Hoewel de Britten met opvolger Smile bewezen het rocken nog niet verleerd te zijn, was de dominerende toon met die eerste single wel gezet. Blue Weekend is meer pop dan de band ooit eerder maakte. Maar dat staat ze prima.
Het viertal vertrok, toen de storm van Visions Of A Life was gaan liggen, naar een Airbnb in het zuiden van Engeland om hun derde plaat te schrijven. Dit deden ze na een periode van ruim drie jaar. Drie jaar die vrijwel volledig in het teken stonden van het toeren en opnemen van de eerste twee albums. Bassist Theo Ellis omschreef in een interview de periode ná dat laatste album als een nieuw tijdperk, waar de eerste twee albums door het vele toeren vooral aanvoelden als elkaars verlengstuk. In dat nieuwe tijdperk schreef zangeres Ellie Rowsell haar beste nummers ooit. Dat is althans wat gitarist Joff Oddie erover zegt. Die ‘beste nummers ooit’ komen samen op Blue Weekend.
En Blue Weekend is gevarieerd: de rocksongs zoals vroeger zijn er namelijk echt wel, hoewel flink ondervertegenwoordigd. Naast de single Smile is ook Play The Greatest Hits lekker losbandig. De variatie is lekker, ook op individuele tracks speelt Wolf Alice soms met een mengvorm van pop en rock. En de echte rocksongs voelen vertrouwd aan voor ieder die de oude Wolf Alice kent. Maar per se nodig is die variatie helemaal niet. Het merendeel van de plaat neigt naar fijne, rustige laidback popsongs. En juist die popsongs hebben potentie. De plaat opent kalm met The Beach, deze bouwt rustig en fijn op naar een bombastisch einde. Delicious Things en No Hard Feelings, beide ook wat rustiger, zijn heel erg sterk.
Richting het einde van de tracklist verschijnt leadsingle The Last Man On Earth. Niet het beste nummer van de plaat maar wel een logische eerste single. Het fungeerde als een fijne kennismaking met de nieuwe richting die de band heeft opgezocht.
Bewust of onbewust, want Wolf Alice is naar eigen zeggen helemaal niet zo bezig met die veranderlijke sound. Gitarist Joff Oddie: ‘Er zit niet echt een achterliggende gedachte achter. We schrijven een album, de beste liedjes halen de plaat. En dit keer is het inderdaad wat minder heavy rock. Waarom weet ik niet precies, maar we zijn allemaal blij met het eindresultaat.’
Blue Weekend van Wolf Alice is nieuw, anders en bovenal heel erg sterk. Het album verrast, prikkelt en doet helemaal niet terugverlangen naar iets wat je ‘het oude geluid’ zou kunnen noemen. Wolf Alice bewijst met dit derde studioalbum veel meer te kunnen dan de overwegend rocksound van vroeger en doet dat uitermate overtuigend.
