Er zit weer een bewogen muziekjaar op. Het was vooral het jaar waarin Nederland het Eurovisie Songfestival won. Gelukkig viel er nog veel meer te beleven op muziek gebied. Iedereen binnen Nieuweplaat heeft daar zijn eigen kijk op. Dit keer blikt spotter en recensent David Rooker terug op het afgelopen muziekjaar.
De ontdekking
Mijn ontdekking van 2019 is de progressieve supergroep Flying Colors. De oud-drummer van Dream Theater, huidige gitarist van Deep Purple en de frontman van Alpha Rev maakten samen met de legendarische Dave LaRue en Neal Morse Third Degree. Het derde album van de groep weet op originele wijze allerlei verschillende genres te verenigen. Dat doen ze met nieuwe invalshoeken en dat klinkt erg geslaagd. Het rockende The Loss Inside, het funky Geronimo, Beatlesreferenties in Love Letter… Alles wordt uit de kast gehaald. Tot voor dit jaar kende ik ze ook nog niet, maar dit is zo’n goede band dat ik zeker kan aanraden naar ze te gaan luisteren. Voor mij in ieder geval de muzikale ontdekking van het jaar.
De tegenvaller
Ik zal eerlijk zijn: over een muzikale tegenvaller van dit jaar heb ik heel lang moeten nadenken. In dit stuk ga ik dan ook niet iets noemen waar ik mijn hoop op gevestigd had, echter kon het mij zeker niet bekoren: Teal Album van Weezer. Hierop coveren Rivers Cuomo en kompanen bekende classics als Toto’s Africa en Take On Me van a-ha. Deze covers klonken echter exact als het origineel en hadden eigenlijk weinig toegevoegde waarde. Verder is het (voorlopige) stoppen van Mozes and the Firstborn ook een flinke tegenvaller voor de Nederlandse muziekindustrie en muziekliefhebbers. Een band die het in Nederland goed doet, maar tegelijkertijd ook in het buitenland flink zieltjes wist te winnen. Ik zal ze gaan missen.
Het muziekmoment
Natuurlijk zal bijna iedereen hier voor de Songfestivalwinst van Duncan Laurence afgelopen mei gaan. Wat overigens volledig terecht is en wat mij ook een wagonlading aan kippenvel bezorgde. Arcade was wat mij betreft dan ook één van de beste nummers van dit jaar. Als ik voor een meer persoonlijk en in de media minder groots uitgemeten moment zou moeten kiezen, zou ik gaan voor het concert van Muse in de Ziggo Dome. Alhoewel: groots, dat was het zeker wel. Ik ben al een aantal jaren groot fan van de Britse rockers en mocht ze dit jaar voor het eerst live aan het werk zien. Alles wat ik al gehoord had was waar, en het was zelfs nog beter: een gigantisch geluid, geweldige setlist, erg mooie visuals en bovenal: een overweldigend totaalplaatje. Muse heeft niet alleen een geweldig oeuvre, maar weet ook hoe je als rockband een geweldige performance neer kunt zetten met een popshow. Ik zat nog weken in een buzz.
Het album
Van Michael Kiwanuka wist ik altijd al dat ‘ie heel goed was, en van zijn eerste twee platen was ik dan ook erg gecharmeerd Wat heet: ik vond Love & Hate echt geweldig. En toch was ik op de één of andere manier totaal overdonderd door de kwaliteit op KIWANUKA, tot nog toe zijn magnum opus. De Britse soulzanger gaat van soul en funk naar hiphop, rock en pop, maar weet dit toch allemaal moeiteloos met elkaar te verweven. Dit komt met name dankzij de interludes tussen de nummers in. KIWANUKA is een echte klassieker, met als uitschieters de tracks Solid Ground en Final Days. Naar Kiwanuka’s volgende plaat zal ik nu helemaal uitkijken, en hopelijk mag hij me dan weer net zo verrassen.
Top19
Strange Day On The Train van Thomas Azier was voor mij het beste nummer van 2019. Helaas was dit wel de track van zijn ep die de minste aandacht kreeg. Verder behoren ook tracks van De Staat, The National en TOOL tot mijn favorieten. Daarnaast ook nog eervolle vermeldingen voor Lana Del Rey (Bartender) en First Of October (Ravioli), die net buiten de boot vielen.
Hier kijk ik naar uit
Voor 2020 staan al weer meerdere nieuwe albums op het programma, waar de aankondigingen van nieuwe platen van Deftones en (opnieuw!) Lana Del Rey mij heel erg aanspreken. Laatstgenoemde leverde dit jaar al een geweldig album af en Deftones blijft één van mijn favoriete (nu-)metalbands. Verder hebben mijn favoriete artiesten tot op heden weinig aangekondigd, maar met zijn huidige (moordende) tempo is de kans groot dat Thom Yorke volgend jaar gewoon weer met een plaat op de proppen komt. Alle andere muziek wordt een verrassing voor in het nieuwe decennium. Gelukkig nieuwjaar!
Lees ook de jaarreview van:
