Aan nieuwe albums geen gebrek. Om op de hoogte te blijven van wat er aan komt kijkt Nieuweplaat graag vooruit, maar ook tijdens de voorbije wintermaanden zijn er langspelers die eigenlijk niet aan je aandacht mogen ontsnappen. Soms zijn er platen die iets langer in de week moeten liggen alvorens ze hun ware schoonheid tentoonstellen. Zie hieronder een overzicht van een aantal van deze onlangs verschenen pareltjes.
Yaya Bey – Exodus The North Star: 7
Yaya Bey maakt van die lome r&b, maar doet dat wel met voldoende eigenheid. Op deze nieuwste ep doet ze dat door hier en daar wat reggae in haar sound te laten sluipen. Als aanvulling op haar eerder verschenen album Remember Your North Star klinkt ze hier wat ingetogener. Het lijkt net alsof ze op een afstandje terugblikt op haar laatste album en tevreden is. Waar pijn een terugkerend thema bleek op het eerdere werk van de artiest, ontspringt hier en daar zelfs hoop uit haar huidige muziek. Dat levert uiteindelijk een prettige ep op, waar de zangeres rustig mijmert over haar toekomst. (Tom Welman)
DIRK. – Idiot Paradise: 7,4
Het gaat goed met de Belgische bands. Zowel met het nieuwe talent als de oude rotten doen het goed. The Haunted Youth en dEUS lieten zich al gelden met sterke albums en DIRK. sluit zich probleemloos in dat rijtje aan. Geen debutant zoals die eerste, maar niet zo door de wol geverfd als die laatste. Hoe dan ook: de indierockband levert met Idiot Paradise een meer dan puik album af met daarop een paar echte knallers. Vooral de uitsmijter is niet te versmaden. Alarms is een kunststukje van dik zes minuten dat prachtig opbouwt naar een fantastisch einde. Een lange bridge met heerlijk gitaarspel leidt tot weergaloze uithalen van zanger Jelle Denturck in de laatste anderhalve minuut. De kers op een uitstekende taart. (Kasper Hermans)
Karol G. – MAÑANA SERA BONITO: 7,5
Het volgende album dat absoluut een plaatsje verdient in de lijst is MAÑANA SERA BONITO van Karol G. Karol wie? Ja precies, die naam is nog niet zo groot in Nederland, maar daar gaat verandering in komen. De blonde – inmiddels roodgeverfde – zangeres uit Colombia is al jaren een grootheid in haar thuisland. Maar Zuid-Amerika is te klein voor Karol en dat bewijst haar nieuwste plaat MAÑANA SERA BONITO (vertaald: morgen wordt het beter). Het album bevat alles wat helemaal hip is, ook in Nederland. Reggaeton (op de titeltrack), afrobeat (op CAROLINA) en pop gemixt met een beetje salsa (op de openingstrack). Karol G is misschien wel een van de grootste latinartiesten van dit moment. De Shakira van deze generatie. Een gevaarlijke uitspraak misschien, maar Shakira zelf vindt het vast niet erg. Ze werkte namelijk mee aan het nummer TQC, een van de hoogtepunten van de plaat. (Wessel Uphoff)
JPEGMAFIA & Danny Brown – Scaring The Hoes: 8,5
Twee van de grootste namen binnen de experimentele hiphop komen de boel muzikaal opschudden. Met de kenmerkende productie van Peggy schreeuwt dit album om keihard over de luidsprekers te worden geknald. Crashende computers worden met claxonerende auto’s gemixt lijkt het. Beide rappers zijn op hun best en delen links en rechts tekstueel rake klappen uit. Dat de heren zich bewust zijn dat ze geen muziek maken voor een alledaagse playlist op de achtergrond, blijkt wel uit een van hun teksten: ‘How the fuck you supposed to make money of this shit?’ In menig geval zou deze chaotische combinatie uitlopen op een fiasco, maar bij deze heren werkt het vreemd genoeg uitstekend. (Tom Welman)
London Brew – London Brew: 7
Ter gelegenheid van het vijftigjarig jubileum van jazzfusionklassieker Bitches Brew van Miles Davis, zou er in 2020 een speciaal concert plaatsvinden. Hedendaagse namen uit de Londense jazzscene zouden de handen ineen slaan en in de stijl van die eerdergenoemde plaat improvisatiewerk laten horen. Helaas kwam daar een pandemie tussendoor, waardoor het optreden werd afgelast. Toen er tussen alle lockdowns een kort moment bestond om samen muziek te maken, besloot de groep muzikanten om in de studio deze geplande improvisaties op te nemen. Afgelopen maand verscheen eindelijk het eindresultaat. En dat mag er wezen: een collectie waar duidelijk de onrustige geest van Davis zijn muziek van begin jaren ‘70 in terug te horen is. Theon Cross, Nubya Garcia en Shabaka Hutchins vormen op London Brew een blazersensemble waar je u tegen zegt. Samen met de rest van de muzikanten tillen ze het werk door verschillende elektronische geluiden naar de eenentwintigste eeuw. (Tom Welman)
Iris Penning – Dan Maar Genieten: 8
Het album Dan Maar Genieten van Iris Penning is één van die hoogtepunten van Nederlandse bodem uit het afgelopen kwartaal waar je absoluut niet aan voorbij mag gaan. Dan Maar Genieten bevat dertien songs met allemaal persoonlijke verhaaltjes die ondersteund worden door schitterende arrangementen met afwisselende strijkorkestjes, mooie akoestische gitaarbegeleiding en als extra steun vriendelijk synthesizerwerk. Niet alleen haar gevoelige stemgeluid, maar vooral de poëtische teksten zijn haar sterkste kant. Als voormalig stadsdichter van Eindhoven weet Penning de klemtoon zo te leggen dat het gevoel bij je binnenkomt. Neem bijvoorbeeld Oogcontract, dat een duidelijke boodschap heeft over #MeToo. Vanuit het perspectief van een vrouw hoor je haar denken: ‘Mag ik er alsjeblieft mooi uit zien/Zonder dat je denkt dat je alles met me mag doen.’ Het cynisch bedoelde ‘Oogcontact is een contract’ is wat ze letterlijk zingt. Alleen al dat zinnetje spreekt boekdelen. Ik Bepaal is een eveneens vanuit het vrouwelijk perspectief geschreven liedje met een ijzersterke tekst, waarmee ze de boodschap afgeeft dat je je als vrouw niet in een hokje moet laten duwen, maar zelf moet bepalen waar je staat in de maatschappij. Je bent zelf de baas. Het liedje heeft bovendien een fantastische opbouw. Verder gaat het merendeel van de liedjes over de liefde en weet Iris Penning die liefde zo bij je te brengen dat je van haar gaat houden. Dan Maar Genieten is een pareltje om absoluut in je muziekbibliotheek op te nemen. (Gert-Jan Brugman)
slowthai – ugly: 8
Wat nou als je de elektronische beats van slowthai inruilt voor de angstaanjagende gitaren van Fontaines D.C.? Nou, dat werkt dus hartstikke prima. Gelukkig gooit de rapper het roer niet volledig om en zijn er nog voldoende kenmerken van zijn oorspronkelijke stijl terug te vinden op ugly. Tegendraads en wars van commercie vliegt hij bij elk nummer een andere kant op. Afhankelijk van hoe de wind waait, stort de artiest zich met zijn volle honderd procent op iedere track. En dat geeft zijn muziek een eigen gezicht met punkgitaren op de achtergrond. Soms doet hij dat rechttoe rechtaan, soms in meer abstracte termen, maar altijd met een duidelijke boodschap die hij kwijt wil. Of het nu over mentale problemen gaat, of over dankbaarheid uiten, hij gaat niks uit de weg. Extra bonuspunten verdient slowthai met de ultieme toewijding aan zijn nieuwe lp: een gezichtstatoeage met de titel: ugly. (Tom Welman)
Young Fathers – Heavy Heavy: 7
Zonder dat ik echt wist wat precies te verwachten, had ik mij gemeld in Paradiso voor Young Fathers. Dat het een spektakel zou worden, was wel al duidelijk uit de stukjes die ik vluchtig op het internet had gelezen. Die schrijvers hadden gelijk, want Young Fathers zette een knotsgekke show neer vol met muziek die alle kanten uitschoot. Je kan beter vragen wel genres de revue níét zijn gepasseerd die avond. Tot mijn teleurstelling werden ze een dag later aangekondigd voor Best Kept Secret, terwijl mijn keuze voor dit jaar al op Down The Rabbit Hole was gevallen. Ik weet vrij zeker dat Young Fathers een tent op zijn kop kan zetten. Gelukkig bekoort het excentrieke album Heavy Heavy ook gewoon in de huiskamer. Vooral een nummer als I Saw springt er voor mij uit. De vibe doet mij denken aan Black Skinhead van Kanye West en dat is een goed teken. (Kasper Hermans)
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
