Wereldster Lady Gaga heeft na een hoop gedoe eindelijk de wereld verblijd met alweer haar zesde studioalbum genaamd Chromatica. De zangeres zou haar plaat eigenlijk al begin april uitbrengen, maar had vanwege de uitbraak van het coronavirus de releasedatum verschoven naar 29 mei. Het wachten wordt beloond: deze heerlijke dansplaat is een pareltje in het oeuvre van de New Yorkse artiest.
Lady Gaga gaat al ruim een decennium mee en heeft zo haar uitstapjes richting verschillende genres gemaakt, zoals met haar jazzalbum in samenwerking met Tony Bennett. Hoewel haar popalbum Artpop wat minder goed werd ontvangen, is Chromatica juist wel een grote klapper.
In aanloop naar de release van Chromatica had Gaga al drie nummers van de plaat uitgebracht. In februari, nadat de track eerder al was uitgelekt, kwam ze met Stupid Love op de proppen: een pakkend lied met harde beats en haar iconisch luide stem. Dit lied blijft de hele dag in je hoofd hangen, en dat is echt geen straf. Voor je het weet zing je zelf luidkeels mee en droom je ’s nachts van het moment dat je weer in de club staat en deze plaat mee kunt blèren.
Haar andere twee eerder uitgebrachte nummers, Rain on Me met Ariana Grande en Sour Candy met K-popgroep BLACKPINK – laatstgenoemde is een combinatie die waarschijnlijk niemand had kunnen bedenken – slaan ook in als een bom. Nooit eerder heeft Gaga met een groep als BLACKPINK samengewerkt en de lieflijke popzangeres Ariana Grande verwacht je wellicht ook minder in combinatie met een eigenzinnige artiest als Lady Gaga. Toch slaagt ze erin om met deze uitzonderlijke artiesten twee heerlijke tracks neer te zetten. Zowel Rain on Me als Sour Candy zijn tophits om mee te zingen en te dansen. Hoewel het ritme gelijk is aan elkaar, weet Gaga de nummers goed te onderscheiden door middel van geluidseffecten, harde uithalen en een goede afwisseling tussen haar stem en die van haar co-artiesten.
Chromatica kun je waarschijnlijk het best omschrijven als een sprookjesalbum. Niet alleen is de plaat een plezier om naar te luisteren door de vrolijke beats en de typische krachtige Gaga-stijl van zingen, maar het opent ook een poort naar een andere wereld. Zo staan er drie nummers op het album die als intermezzo fungeren. Chromatica I, II en III nemen je telkens een stukje verder mee op reis naar de wondere wereld van Gaga. De overgang tussen het tweede intermezzo en 911 is zo subtiel en goed gedaan, dat het voelt alsof je van de ene kamer naar de andere loopt en daar een compleet nieuwe Gaga aantreft.
Hoewel Lady Gaga al eerder gebruik maakte van een hoop aparte geluidseffecten en autotune, is het op dit album alles behalve storend. Sterker nog: het geeft haast een verfrissend gevoel. In vergelijking met haar vorige intieme country-pop album Joanne, wat in de verste verte niet in de buurt van Chromatica komt, is deze plaat een prachtig avontuur vol wonderlijke geluiden. Ze koos er niet voor niets voor om het wiskundige symbool voor geluid ‘Sine’ in haar album cover te verwerken. In een interview over haar plaat vertelde ze hoe belangrijk muziek voor haar is en hoe dit album symbool staat voor moed en genezing in de liefde. Dat hoor je goed terug in Rain on Me waarin ze zingt ‘I’d rather be dry but at least I’m alive’, een lyric waar volgens fans veel van haar pijn in te voelen is.
De reis door de ‘utopische wereld’ Chromatica, zoals Gaga haar nieuwe plaat zelf beschrijft, is een avontuur dat je zeker wil ondergaan. Ze heeft naar eigen zeggen haar meest intieme en verdrietige gevoelens omgezet in een plaat om te vieren. En dat doet ze uitstekend. Je kunt met deze hits compleet uit je dak gaan en genieten van de vele tricks en trucs die ze uithaalt. Alle geniale muzikale effecten, diepe beats en interessante samenwerkingen hebben een succesvolle plaat tot stand gebracht. Je wil zo snel mogelijk verdwalen in de bijzondere wereld van Chromatica.
