2021 was het jaar waarin we slechts heel even van live-muziek mochten genieten. 2021 was het jaar waarin Nederlandstalige pop een gigantische revival maakte. 2021 was het jaar waarin het Eurovisie Songfestival in Nederland een gouden zomer voor Italië inluidde. 2021 was het jaar waarin het iconische ABBA na vier decennia weer bij elkaar kwam. 2021 was het jaar waarin Britney bevrijd werd. 2021 was het jaar waarin we wilden zwemmen in Bacardi Lemon. 2021 was het jaar waarin we afscheid namen van de maker van het ultieme supporterslied en die van een liefdesverklaring aan muziek. Het jaar 2021 door de ogen van Jorik Simonides.
Ontdekking
Mijn échte muzikale ontdekking van 2021 is geen artiest of album, maar een playlist. Pas enkele weken geleden ontdekte ik Basyl24: een Spotify-playlist, vormgegeven als non-stop radiostation. Een continu verversende lijst met bekende en onbekende, nieuwe en oude alternatieve pop-, rock- en indieliedjes. De lijst vult 24 uur vooruit, wat maakt dat je op elk moment van de dag muziek te horen krijgt die past bij dat moment.
Hoewel het mijn radiohart pijn doet dat de radio er met streamingdiensten nu een nog geduchtere concurrent bijkrijgt, ben ik vooral onder de indruk van deze lijst. De playlist slaagt erin om me bijna continu muziek voor te schotelen waar ik zin in heb én me tegelijkertijd nieuwe muziek laat ontdekken. Het algoritme van Spotify zelf, slaagt bij mij in beide zelden.
Tegenvaller
Struinend door mijn playlists van afgelopen jaar, kom ik eigenlijk vrijwel geen grote tegenvallers tegen. 2021 bracht muzikaal gezien vooral veel moois. Als ik dan toch een grote tegenvaller moet noemen, dan kan dat er maar eentje zijn. Ik had zin in het nieuwe album van The Black Keys, dit voorjaar. Voorloper Let’s Rock flopte een beetje, terwijl ik het zó’n sterke plaat vond. Ik was positief gestemd over verrassingsalbum en opvolger Delta Kream, dat slechts een maand voor release werd aangekondigd. Terug naar de basis, oude bluesrockliedjes coveren, was het idee. De uitvoering was rommelig, langdradig en saai. De plaat klinkt als een jamsessie, zonder enige kritische blik. Dat was wellicht ook de bedoelde charme van de plaat, maar het duo sloeg de plank daar wat mij betreft volledig mee mis.
Muziekmoment
Er was dit tweede coronajaar weer verdomd weinig gelegenheid voor live-muziek. Ik had een goed gevulde concertagenda staan voor 2021, deels ook door een aantal uitgestelde shows uit het coronajaar ervoor. In het najaar begon de inhaalslag: ik pakte nog een op driekwart gevuld ADE feestje mee en ook een deel van de Popronde mochten we met bijna volle kroegen bijwonen. WIES in de EKKO in Utrecht in november was de eerste goedgevulde popzaal die ik sinds corona bezocht. En het voelde weer als thuiskomen. Helaas was de inhaalslag van korte duur en ligt er nog een behoorlijke lading concerttickets- en vouchers in mijn keukenla.
Album
Over mijn album van het jaar hoef ik niet lang na te denken. Deze zomer debuteerde de Ierse jongens van Inhaler met It Won’t Always Be Like This. Een gebalanceerd, maar stevig rockalbum dat technisch enorm sterk in elkaar zit. Ik recenseerde de plaat na release met een goede 8,5 en ik zet de plaat nu, bijna een halfjaar later, nog altijd met hetzelfde plezier op.
Top20
Ook mijn top 20 van 2021 vormt met vier Nederlandstalige liedjes en een Nederlandstalige nummer 1 ondersteunend bewijs voor het feit dat Nederpop sinds dit jaar helemaal uit de taboesfeer is gehaald. Acts als WIES, S10, Merol en Froukje gaven de voorzet vorig jaar al. Dit jaar maakte ook ik maakte kennis met MEAU – waar Nederland nu gek is van Dat Heb Jij Gedaan, werd ik afgelopen zomer vooral fan van Relativeren, afkomstig van haar debuut-ep – en was onder de indruk van het debuutalbum van WIES, dat dit najaar eindelijk het levenslicht zag. Mijn song van het jaar is voor Goldband. Ik kende de groep vorig jaar ook al, maar werd pas fan bij de komst van het debuutalbum afgelopen zomer. Ik Haat Je vind ik niet de leukste van de plaat, wel verreweg de mooiste. Hoewel de titel anders doet vermoeden, is het eigenlijk een heel aandoenlijk liefdesliedje.
Tekst gaat verder onder playlist.
Hier kijk ik in 2022 naar uit
Goldband, Kaleo, Nothing But Thieves, YUNGBLUD, Bring Me The Horizon, Inhaler, MEAU: door dat gekke coronavirus heb ik nog een behoorlijke lijst aan (soms meermaals) uitgestelde concerten openstaan. Ik heb het eerste ticket uit dit rijtje al meer dan anderhalf jaar geleden gekocht. Mocht het in 2022 eindelijk klaar zijn met het uitstellen van shows, dan pak ik vanaf januari tot aan minstens juni elke maand minstens één concert mee. Maar ik, pessimist als ik misschien ben, vrees dat er ook volgend jaar nog flink met data geschoven gaat worden.
