2016: ‘Het was een moeizaam jaar voor de gevestigde namen’

2016 zit er nog niet helemaal op, maar de laatste meesterwerken van het jaar lijken inmiddels wel uitgebracht. Nieuweplaat.nl beschouwt dit jaar weer uitgebreid na met de persoonlijke voor- en afkeuren. Na welk optreden liepen we nog een week in een roes rond? En welke artiest bracht een plaat uit die we liever niet meer horen? Vandaag is het de beurt aan Ivo Terpstra.

Het was een moeizaam jaar voor de gevestigde namen. Aan de ene kant omdat de ene na de andere grootheid kwam te overlijden. Aan de andere kant omdat de grote namen de teleurstellingen aaneenregen. Ga maar na: Red Hot Chili Peppers, Bruno Mars, The Weeknd, Green Day, Bastille, Pixies, Kensington, Wolfmother. Stuk voor stuk artiesten die op een festivalposter in de grotere lettertypes eindigen, maar die met het uitbrengen van matige albums hun status niet waar wisten te maken. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar het muziekjaar 2016 moest grotendeels worden gemaakt door de outsiders.

De ontdekking
Hoewel Ryley Walker al in 2015 van zich deed spreken met het prachtige Primrose Green, kwam hij voor mij pas dit jaar aan het licht. Zijn laatste album Golden Sings That Have Been Sung was een van de betere platen van 2016, met de bijzondere combinatie van jazz en folk als handelsmerk. Walker verwerkt sterk gitaarspel, subtiele humor en lichte melancholie tot prachtige gelaagde muziek. Ook live liet de Amerikaan nergens steken vallen. Misschien geen muziek voor elk moment van de dag, maar wel de perfecte artiest wanneer je even je zinnen wil verzetten.

De tegenvaller
Sommige artiesten ga je pas waarderen nadat je ze een keer live hebt gezien. Bij mij is Bloc Party zo’n artiest. Na hun prima optreden op Best Kept Secret 2013 ben ik de band scherp in de gaten blijven houden. De magie van destijds is dit jaar echter volledig tenietgedaan. Een ander woord dan ‘slecht’ is niet te verzinnen voor het album HYMNS, dat eind januari verscheen. En die term geldt misschien nog wel meer voor hun ongeïnspireerde show op Best Kept Secret van dit jaar. Het doet de vraag rijzen of die tweede comeback wel zo nodig was.

Het optreden
Een stikdonkere avondlucht. Regen die met bakken uit de hemel komt. Modder die zich niet alleen op, maar ook in je schoenen heeft gevestigd. Een setting die alleen maar goed kon worden gemaakt door de bariton van Editors-frontman Tom Smith. Aan hun optreden op Best Kept Secret klopte werkelijk alles. Niet voor niets sprak Editors zelf van de beste show sinds Rock Werchter 2012. Zelfs de muziek van het ietwat teleurstellende laatste album In Dream kreeg plotseling kleur. De setlist toonde aan hoe rijk en gevarieerd het totale oeuvre van de Britse band is. Een indrukwekkende show.

Het album
Zoals gezegd waren er genoeg tegenvallers te noteren in 2016, maar dat maakt de keuze voor het beste album niet direct eenvoudig. David Bowie schreef geschiedenis met Blackstar, Radiohead maakte indruk en Bon Iver completeerde zijn trilogie aan meesterwerken.  Toch gaat mijn keuze naar We Move van James Vincent McMorrow. De Ier heeft zich op zijn nieuwe album uit zijn eigen comfortzone geduwd en zoekt nieuwe muzikale grenzen op. Het levert een razend spannende plaat op, waarop McMorrow laat horen hoe verschillend zijn aparte stem kan worden ingezet.

Top 16
We hebben een gevarieerd muziekjaar achter de rug en dat komt tot uiting in mijn top 16. Minor Victories’ Rachel Goswell is opmerkelijk genoeg de enige vrouwenstem die de playlist heeft gehaald. Met James Vincent McMorrow, Bon Iver en Kaleo zijn er drie hoge mannelijke piepstemmen die dit schrijnende gebrek aan vrouwen enigszins compenseren. Verder vullen rustige americana, stevig gitaarwerk en zelfs een verdwaalde hiphoptrack de lijst.

Vooruitblik op 2017
Er staat in 2017 een hoop interessants te gebeuren. Nieuwe albums van Arcade Fire, The xx, The Besnard Lakes en Gorillaz. The Jesus And Mary Chain keren na achttien jaar terug. En pakt Guns N’Roses na hun aangekondigde Europese tour helemaal door en komt er een nieuw album? De tijd zal het leren.

Bekijk ook de jaarreview van:

1. Stef Ketelaar
2. Mark Kovac
3. Wessel Uphoff
4. Mark Dierick
5. Karlijn Martens
6. Britt Henneken